1985 yılında Danimarka’da kurulan Barış ve Çatışma Araştırmaları Merkezi çevresinde temelleri atılan Kopenhag Okulu’nun ortaya koyduğu kavramlardan biri olan güvenlikleştirme, en genel ifadesiyle, bir sorunun güvenlik tehdidi olabilmesi için herhangi bir öznenin varlığına yöneltilen ve bu nedenle acil önlemler alınmasını gerektiren bir tehdit olarak ilgili aktörlerce tanımlanması sürecidir.
Başka bir deyişle güvenlikleştirme, siyasallaşma sürecine güvenliğin dahil edilmesi olarak da tanımlanabilir. Böylece güvenlik meselesi haline gelen nesneye karşı kuvvet kullanımı, askerî güç, gizlilik ve istihbarat gibi faaliyetlerin yapılması meşru bir hale gelecektir.
Öte yandan güvenlikleştirme, siyaset ile ilgili bir konunun siyaset alanının dışına çıkartılması ve yaşamsal bir tehdit şeklinde sunulması olarak da gösterilebilir. Güvenlikleştirme sürecinin sonunda söz konusu kavram veya olgu güvenlik nesnesi kabul görüyor ise güvenlikleştirme başarılı olmuş demektir. Soğuk Savaş sonrası bu güvenlik nesnesi sadece ulusal güvenliği tehdit eden bir nesne olmanın dışında, insani güvenlik, göç ve adalet gibi alanları da kapsayan bir hal almıştır.
Güvenlikleştirme (securitization) süreci genel olarak, güvenlikleştirme aktörünün (securitizing actor) ortaya koyduğu söz ediminin (speech act), algılayıcı kitle (audience) tarafından kabul görmesi ve güvenliğe tehdit olarak değerlendirilen referans nesnenin (referent object) gerçek bir tehlike olarak değerlendirilmesi ile başlar.
Bu süreç güvenlikleştirme adımı olarak tanımlanan başlangıç kısmını oluşturur. Güvenlikleştirme ise söz konusu tehdidin algılayıcı kitle tarafından gerçek ve varoluşsal bir tehdit olarak algılanması ve ikna olması ile gerçekleşmiş olur.
